Terbukti Bangsa Siapa Yang Mengamalkan Sikap Rasis?

World Value Survey pernah memaparkan hasil tinjauan mengenai sikap sosial penduduk di 80 buah negara berdasarkan penilaian yang dibuat selama lebih tiga dekad. Utusan Malaysia memetik tinjauan tersebut yang antara lain menunjukkan bahawa kaum Cina, terutamanya di Hong Kong merupakan kaum paling rasis di mana 71.8% dari mereka enggan tinggal bersebelahan dengan bangsa lain.

Dalam pada itu, Malaysia pula mencatatkan 20% – 39.9% penduduk dengan sikap yang sama iaitu kurang toleransi dalam perkauman. Mungkin tidak salah jika dikatakan bahawa kedudukan Malaysia ini diperolehi kerana 23% dari penduduk negara ini adalah kaum Cina.

Hasil tinjauan World Value Survey sebenarnya menepati pemerhatian secara rambang dan rawak berkenaan sikap kaum Cina di mana-mana sahaja.

Di Malaysia adalah yang paling jelas kerana jangankan berjiran dengan kaum lain, kaum Cina di sini juga berkeras dan berdegil untuk terus mengasingkan anak-anak mereka dari kaum lain melalui Sekolah Vernakular. Ini adalah bukti paling kukuh bahawa kaum Cina tidak punya toleransi, enggan berinteraksi serta menolak sebarang bentuk perpaduan dengan kaum lain.

Bukti lain pula boleh dilihat dari aktiviti ekonomi negara ini yang mana dikuasai kaum Cina. 

Perlu ker nak tulis hya brcakap cina sahaja boleh mohon jawatan? 

Bukan rahsia bahawa syarikat-syarikat swasta yang diterajui Cina menjadikan ‘kaum’ sebagai faktor utama dalam mencari pekerja. Ini dilakukan dengan meletakkan bahasa ibunda mereka sebagai kelayakan penting untuk bekerja di tempat mereka dan di masa yang sama mengenepikan terus bahasa kebangsaan. Dengan cara ini, mereka akan dapat menghadkan pekerja kepada kaum mereka sahaja.

Alasan kononnya bahasa Mandarin adalah penting di dalam dunia hari ini adalah alasan paling dangkal kerana terbukti Singapura yang menjadi kiblat orang Cina Malaysia juga langsung tidak mengiktiraf Mandarin. Malah negara itu meletakkan Bahasa Inggeris sebagai bahasa utama dan ekonomi Singapura tetap berkembang maju. Singapura juga tidak ada sekolah Cina untuk tujuan ‘memelihara’ budaya Cina.

Namun, itu tidak bermakna Cina Singapura tidak turut berkongsi sikap perkauman saudara mereka di seberang sini. Satu-satunya sebab kenapa Singapura tidak mendirikan sekolah Cina atau menjulang Mandarin sebagai bahasa utama ialah kerana di Singapura, kaum Cina sudah punya kuasa mutlak.

Ini menjelaskan sikap sebenar kaum Cina secara keseluruhan iaitu mereka bukannya begitu berminat untuk memelihara budaya atau bahasa mereka, tetapi yang menjadi tonggak hidup mereka hanyalah soal ‘kaum’ iaitu dari segi kedudukan atau kuasa kaum mereka.

Alasan memelihara budaya hanyalah untuk menutup agenda dan sikap rasis mereka.

Oleh itu, kita lihat di dalam perniagaan juga sama di mana kaum Cina tidak akan sekali-kali membenarkan kaum lain menyaingi mereka secara sihat. Beberapa kali mereka dikesan mengsabotaj usahawan Melayu secara halus walaupun pada hakikatnya, kaum Melayu tidak pernah menyoal monopoli mereka selama ini. Malah, mereka juga akan menuduh kerajaan sebagai rasis jika sesuatu projek dianugerahkan kepada syarikat Melayu, walaupun terdapat lebih ramai dari kaum mereka yang telah mendapat peluang yang sama.

Buruknya sikap kaum ini ialah mereka menjerit-jeritkan inginkan saingan sihat tetapi mereka juga akan pantas mengecam dan menghalang segala usaha ke arah mewujudkan saingan yang sihat itu.

Ini menunjukkan bahawa mereka bukan sahaja rasis, tetapi hipokrit dan penindas.

Secara ringkasnya, kaum Cina sebenarnya tidak akan berpuas hati selagi tidak berada di tempat teratas. Apabila mereka berhijrah ke mana-mana negara, termasuk negara barat, perkara pertama yang mereka lakukan ialah mewujudkan ‘kawasan’ mereka sendiri yang dipanggil China Town. Kedai-kedai di China Town tidak akan memberi peluang pekerjaan kepada kaum lain kerana ingin benar-benar hidup dalam kelompok mereka sendiri, berasingan dari kaum asal dan kaum-kaum pendatang lain. Dari situ mereka membentuk ‘kuasa’ sendiri melalui kongsi-kongsi gelap serta bersikap samseng dan tidak menghormati ‘orang luar’ walaupun hakikatnya merekalah ‘orang luar’ itu.

Bagi mereka yang pernah bekerja atau berurusan dengan syarikat dari negara China, pasti tahu bahawa kaum Cina amat sukar melafazkan ‘maaf’ atau ‘terima kasih’ walaupun kepada pelanggan sendiri.

Dan inilah sikap semulajadi Cina iaitu ‘keras’ - tiada toleransi, tidak hormat dan tidak prihatin pada orang lain. Sikap ini masih berakar umbi jauh ke dalam jiwa dan minda kaum Cina walaupun mereka telah lama meninggalkan tanah asal mereka. Cuma kadangkala sikap itu sukar dilihat kerana telah sedikit terpengaruh dengan budaya kaum lain. Namun, hari ini, sikap ‘keras’ kaum Cina ini kembali menyerlah di dalam generasi Cina Malaysia hari ini akibat pergaulan mereka yang terhad di SJKC.

Kesimpulannya, kaum Cina adalah punca ketegangan kaum di Malaysia dan di mana-mana jua. Mereka mungkin kelihatan ‘normal’ dalam kumpulan kecil, tetapi apabila mereka ramai, mereka akan menimbulkan ketidakselesaan dan keresahan dalam masyarakat akibat sikap mereka yang ‘keras’ dan sukar serta enggan bergaul dengan kaum lain.