Bila D4P Anggap "Perang"
Parti D4P - Chauvinist Racist Komunis. Agenda utama mahu hapuskan Melayu Islam dan menjadikan Malaysia sebuah negara Republik. D4P ni adalah bangsa Bangsat yang dihalau keluar oleh China satu masa dahulu.
Majoriti orang Melayu hanya anti-D4P dan bimbang dengan ideologi dan pemimpin parti tersebut; bukannya terhadap masyarakat Cina atau India keseluruhannya.
Malangnya, pola pengundian masyarakat Cina dan India dalam PRU dan Pilihan Raya Kecil (PRK) sejak kebelakangan ini juga tidak membantu mengurangkan kebimbangan orang Melayu.
Seolah-olah ada dokongan dan sokongan keterlaluan terhadap D4P di kalangan bukan Bumi untuk mencabar status Quo Bumiputera dan agama Islam di negara ini.
Ia terserah kepada masyarakat bukan Melayu untuk menghantar isyarat yang bagaimana kepada majoriti muslim di negara ini dalam PRK-PRK mendatang.
Kenyataan Supremo D4P, Lim Guan Eng, bahawa kerjasama UMNO dan PAS satu "pengisytiharan perang" terhadap bukan Melayu bukanlah mengejutkan sangat. Kebanyakan orang yang elik politik" mengetahui ideologi dan identifkasi politik D4P boleh memahami kebimbangan ini. D4P tidak senang dengan keadaan politik Malaysia yang memberi ruang dan keistimewaan kepada Bumiputera dan Islam.
Sepanjang masa D4P mengaut laba politik melalui perpecahan orang Melayu. Pada 1969 D4P menang banyak kerusi sehingga mencetuskan Peristiwa 13 Mei. Mereka menang kerana perpecahan orang Melayu. Orang Melayu berpecah kepada Kumpulan Nasionalisme (Tunku Abdul Rahman), Ultra-Melayu (Dr Mahathir Mohamed) dan Konservatif Islam (PAS).
Peristiwa 13 Mei 1969 dan penubuhan Barisan Nasoinal (BN) pada 1970 memberi kesan cukup besar kepada D4P. Mereka dilihat sebuah Parti Chauvinist Anti-Bumiputera dan Islam. D4P dilihat parti sosialis berkiblatkan Singapura.
D4P terpaksa menunggu bertahun sebelum memulihkan imej mereka. Kesempatan ini muncul apabila UMNO sekali lagi berpecah pada 1988. D4P mengambil kesempatan memulihkan imej mereka dalam kalangan orang Melayu melalui kerjasama dengan Tengku Razaliegh Hamzah yang telah menubuhkan Parti Semangat 46 akibat dari persengketaan diantara beliau dengan Dr Mahathir Mohamed.
Perpecahan UMNO pada 1998 dengan lahirnya Parti Keadilan Rakyat (PKR) akibat dari persengketaan diantara Anwar Ibrahim dengan Dr Mahahir Mohamed sekali lagi membantu D4P menghakiskan stigma sebagai Parti Chauvinist Cina yang mengancam kedudukan dan kepentingan Melayu-lslam. Karisma Anwar Ibrahim bukan sahaja berjaya menaikkan imej D4P dalam kalangan masyarakat bukan Cina, malah menyatukan D4P dan PAS buat kali pertama secara langsung.
Pada 2008, gabungan DAP-PAS-PKR dalam Pakatan Rakyat membolehkan parti tersebut menguasai Selangor, Perak dan Pulau Pinang. Apabila sekutu kuat D4P, Mohamad Sabu kalah teruk dalam pemilihan Timbalan Presiden Pas pada 2015, D4Pig sedar arus dalaman parti tersebut sudah menolak mereka. Lalu D4P membantu Mohamad Sabu menubuhkan Parti Amanah Negara (PAN) sebagai
serpihan PAS dalam agenda mahu memecah belahkan PAS.
Peluang D4Pig lebih terbuka apabila UMNO turut berpecah. Apabila Dr Mahathir Mohamad, Muhyiddin Yassin dan Daim Zainuddin menubuhkan Parti Pribumi Bersatu Malaysia (Bersatu) yang mempunyai agenda peribadi dalam usaha menjaga kepentingan kaum keluarga dan pihak ketiga tanpa memikirkan semua itu akan menjahankan serta merosakkan kaum Melayu.
Selebihnya adalah sejarah apabila DAP muncul antara parti yang memenangi banyak kerusi dan menguasai Pakatan Harapan. Justeru tidak hairanlah mengapa D4P begitu takut dengan kerjasama UMNO-PAS.
Malangnya, pola pengundian masyarakat Cina dan India dalam PRU dan Pilihan Raya Kecil (PRK) sejak kebelakangan ini juga tidak membantu mengurangkan kebimbangan orang Melayu.
Seolah-olah ada dokongan dan sokongan keterlaluan terhadap D4P di kalangan bukan Bumi untuk mencabar status Quo Bumiputera dan agama Islam di negara ini.
Ia terserah kepada masyarakat bukan Melayu untuk menghantar isyarat yang bagaimana kepada majoriti muslim di negara ini dalam PRK-PRK mendatang.
Kenyataan Supremo D4P, Lim Guan Eng, bahawa kerjasama UMNO dan PAS satu "pengisytiharan perang" terhadap bukan Melayu bukanlah mengejutkan sangat. Kebanyakan orang yang elik politik" mengetahui ideologi dan identifkasi politik D4P boleh memahami kebimbangan ini. D4P tidak senang dengan keadaan politik Malaysia yang memberi ruang dan keistimewaan kepada Bumiputera dan Islam.
Sepanjang masa D4P mengaut laba politik melalui perpecahan orang Melayu. Pada 1969 D4P menang banyak kerusi sehingga mencetuskan Peristiwa 13 Mei. Mereka menang kerana perpecahan orang Melayu. Orang Melayu berpecah kepada Kumpulan Nasionalisme (Tunku Abdul Rahman), Ultra-Melayu (Dr Mahathir Mohamed) dan Konservatif Islam (PAS).
Peristiwa 13 Mei 1969 dan penubuhan Barisan Nasoinal (BN) pada 1970 memberi kesan cukup besar kepada D4P. Mereka dilihat sebuah Parti Chauvinist Anti-Bumiputera dan Islam. D4P dilihat parti sosialis berkiblatkan Singapura.
D4P terpaksa menunggu bertahun sebelum memulihkan imej mereka. Kesempatan ini muncul apabila UMNO sekali lagi berpecah pada 1988. D4P mengambil kesempatan memulihkan imej mereka dalam kalangan orang Melayu melalui kerjasama dengan Tengku Razaliegh Hamzah yang telah menubuhkan Parti Semangat 46 akibat dari persengketaan diantara beliau dengan Dr Mahathir Mohamed.
Perpecahan UMNO pada 1998 dengan lahirnya Parti Keadilan Rakyat (PKR) akibat dari persengketaan diantara Anwar Ibrahim dengan Dr Mahahir Mohamed sekali lagi membantu D4P menghakiskan stigma sebagai Parti Chauvinist Cina yang mengancam kedudukan dan kepentingan Melayu-lslam. Karisma Anwar Ibrahim bukan sahaja berjaya menaikkan imej D4P dalam kalangan masyarakat bukan Cina, malah menyatukan D4P dan PAS buat kali pertama secara langsung.
Pada 2008, gabungan DAP-PAS-PKR dalam Pakatan Rakyat membolehkan parti tersebut menguasai Selangor, Perak dan Pulau Pinang. Apabila sekutu kuat D4P, Mohamad Sabu kalah teruk dalam pemilihan Timbalan Presiden Pas pada 2015, D4Pig sedar arus dalaman parti tersebut sudah menolak mereka. Lalu D4P membantu Mohamad Sabu menubuhkan Parti Amanah Negara (PAN) sebagai
serpihan PAS dalam agenda mahu memecah belahkan PAS.
Peluang D4Pig lebih terbuka apabila UMNO turut berpecah. Apabila Dr Mahathir Mohamad, Muhyiddin Yassin dan Daim Zainuddin menubuhkan Parti Pribumi Bersatu Malaysia (Bersatu) yang mempunyai agenda peribadi dalam usaha menjaga kepentingan kaum keluarga dan pihak ketiga tanpa memikirkan semua itu akan menjahankan serta merosakkan kaum Melayu.
Selebihnya adalah sejarah apabila DAP muncul antara parti yang memenangi banyak kerusi dan menguasai Pakatan Harapan. Justeru tidak hairanlah mengapa D4P begitu takut dengan kerjasama UMNO-PAS.
Sejarah menunjukkan kedua parti Muslim terbesar negara ini tidak pernah menindas,
menghalang atau menganaktirikan rakyat bukan Bumiputera. Patung Buddha terbesar dibina di Kelantan ketika pemerintahan PAS. Kuil Hindu terbesar terpelihara elok di bawah kerajaan BN pimpinan UMNO di Selangor.
Sejarah sejak sebelum merdeka juga membuktikan tiada apa yang perlu dibimbangkan oleh masyarakat Cina dan India dalam kerjasama ini. PAS adalah sebahagian UMNO ketika bersama menentang Malayan Union dan membentuk Persekutuan Tanah Melayu 1948.
Ketika itu tiada hak, kepentingan dan perniagaan orang bukan Melayu diancam. Penyatuan umat lslam Tanah Melayu suatu masa dahulu bukan sahaja telah berjaya memerdekakan negara ini, malah telah menjamin kerakyatan masyarakat imigran, hak mengamalkan budaya, bahasa dan agama masing-masing.
Hanya sebelum kemerdekaan sebahagian ulama dalam UMNO keluar menubuhkan PAS. Selepas peristiwa 13 Mei 1969, PAS bekerjasama dengan UMNO melalui penubuhan Barisan Nasional.
Antara 1970-1978 tidak ada sebarang bukti menunjukkan kerjasama dua parti terbesar ini telah menyebabkan hak dan kepentingan masyarakat Cina dan India telah terhakis. Hak mereka terus dipelihara dan disuburkan melalui kerjasama dengan MCA dan MIC.
Malah masyarakat Cina telah mengaut kekayaan negara dari hutan balak di Kelantan, perniagaan besar di Lembah Klang sehingga ke Tanah Tinggi Genting dan Cameron tanpa sebarang ancaman dan sekatan. DAP sendiri pernah bekerjasama dengan Pas. Ini menunjukkan Pas bukan ancaman kepada orang bukan Islam. Malah Pas sendiri selama ini mempunyai Kelab Penyokong PAS yang dianggotai oleh bukan Islam.
Majoriti orang Melayu hanya anti-D4P dan bimbang dengan ideologi dan pemimpin parti tersebut; bukannya terhadap masyarakat Cina atau India keseluruhannya. Malangnya, pola pengundian kaum Cina dan India dalam PRU dan PRK sejak kebelakangan ini juga tidak membantu mengurangkan kebimbangan orang Melayu.
Seolah-olah ada dokongan dan sokongan keterlaluan terhadap D4P di kalangan bukan Bumi untuk mencabar status quo Bumiputera dan agama Islam di negara ini. la terserah kepada masyarakat bukan Melayu untuk menghantar isyarat yang bagaimana kepada majoriti muslim di negara ini dalam PRK-PRK mendatang.
menghalang atau menganaktirikan rakyat bukan Bumiputera. Patung Buddha terbesar dibina di Kelantan ketika pemerintahan PAS. Kuil Hindu terbesar terpelihara elok di bawah kerajaan BN pimpinan UMNO di Selangor.
Sejarah sejak sebelum merdeka juga membuktikan tiada apa yang perlu dibimbangkan oleh masyarakat Cina dan India dalam kerjasama ini. PAS adalah sebahagian UMNO ketika bersama menentang Malayan Union dan membentuk Persekutuan Tanah Melayu 1948.
Ketika itu tiada hak, kepentingan dan perniagaan orang bukan Melayu diancam. Penyatuan umat lslam Tanah Melayu suatu masa dahulu bukan sahaja telah berjaya memerdekakan negara ini, malah telah menjamin kerakyatan masyarakat imigran, hak mengamalkan budaya, bahasa dan agama masing-masing.
Hanya sebelum kemerdekaan sebahagian ulama dalam UMNO keluar menubuhkan PAS. Selepas peristiwa 13 Mei 1969, PAS bekerjasama dengan UMNO melalui penubuhan Barisan Nasional.
Antara 1970-1978 tidak ada sebarang bukti menunjukkan kerjasama dua parti terbesar ini telah menyebabkan hak dan kepentingan masyarakat Cina dan India telah terhakis. Hak mereka terus dipelihara dan disuburkan melalui kerjasama dengan MCA dan MIC.
Malah masyarakat Cina telah mengaut kekayaan negara dari hutan balak di Kelantan, perniagaan besar di Lembah Klang sehingga ke Tanah Tinggi Genting dan Cameron tanpa sebarang ancaman dan sekatan. DAP sendiri pernah bekerjasama dengan Pas. Ini menunjukkan Pas bukan ancaman kepada orang bukan Islam. Malah Pas sendiri selama ini mempunyai Kelab Penyokong PAS yang dianggotai oleh bukan Islam.
Majoriti orang Melayu hanya anti-D4P dan bimbang dengan ideologi dan pemimpin parti tersebut; bukannya terhadap masyarakat Cina atau India keseluruhannya. Malangnya, pola pengundian kaum Cina dan India dalam PRU dan PRK sejak kebelakangan ini juga tidak membantu mengurangkan kebimbangan orang Melayu.
Seolah-olah ada dokongan dan sokongan keterlaluan terhadap D4P di kalangan bukan Bumi untuk mencabar status quo Bumiputera dan agama Islam di negara ini. la terserah kepada masyarakat bukan Melayu untuk menghantar isyarat yang bagaimana kepada majoriti muslim di negara ini dalam PRK-PRK mendatang.
Post a Comment